Επανέρχομαι σήμερα στο θέμα που είχα αναρτήσει χθες, σχετικά με αυτό που (για μιαν ακόμη χρονιά) συμβαίνει στο Πρωτάθλημα 1ης κατηγορίας, αυτό της Basket League…
Είναι λοιπόν, ένα φαινόμενο επαναλαμβανόμενο, εδώ και αρκετά χρόνια και χωρίς υπερβολή, από τότε που εμφανίστηκαν οι πρώτοι ξένοι στο Πρωτάθλημα μας!
Οι ξένοι, που κάποτε για χάρη τους, είχαν καταντήσει τον Κύπριο παίκτη, είδος προς εξ(αφάνιση)!
Βέβαια, δεν φταίνε αυτοί (οι ξένοι)…
Ως υπογράφων, έζησα Πρωτάθλημα δώδεκα ομάδων (1999-2000) από όλες τις πόλεις της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένων των κατεχόμενων…
Έζησα επίσης Πρωτάθλημα (1996-1997), στο οποίο, η απόσταση του πρώτου στην κανονική περίοδο, ήταν μόλις δυο βαθμούς από τον… πέμπτο!
Αλλά ακόμα και σε αυτά τα δυο, τα πιο συναρπαστικά Πρωταθλήματα που έζησα (ανάμεσα στα 33 ως τώρα και ζω, το 34ο), αυτό το θέμα, με τις ξαφνικές αποχωρήσεις ξένων παικτών, είχε εμφανιστεί επίσης!
Έζησα επίσης Πρωτάθλημα, όπου σε κάποια παιχνίδια, μου ήταν λιγότερο ταλαίπωρη η διαδικασία, να γράψω το παιχνίδι (ακόμα και σε… τέσσερις παρακαλώ εφημερίδες), παρά τη… σύνθεση της… μιας ομάδας (με επώνυμα που με έκαναν να σκέφτομαι, αν υπάρχει και… 13η φυλή του Ισραήλ)!
Επαναλαμβάνω ότι και χθες…
Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει τον παράγοντα που βάζει τα λεφτά του, επενδύοντας στο άθλημα, να τα επενδύει αλλού, προς αύξηση του ανταγωνισμού, αλλά με την πτώση του επιπέδου…
Καθώς επίσης, κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει τον παράγοντα που δεν μπορεί να επενδύσει τόσα, όσα μπορεί κάποιος πλουσιότερος του, να… μπουκάρει στην τράπεζα με… μαύρη κουκούλα!
Για να μπορέσει να ανταγωνιστεί τον ισχυρό πρόεδρο της άλφα και βήτα ομάδας…
Το δε πιο σημαντικό; Μπορεί κανείς, να επιβάλει σε μιαν ομάδα, πότε θα αποφασίσει να αποδεσμεύσει τους ξένους της;
Από εκεί και πέρα…
Είναι κατανοητό, όπως το κάθε σωματείο, κάθε που πρέπει να ληφθεί μια σημαντικότατη απόφαση, όπως «το πόσοι ξένοι θα παίζουν», ή το «πόσες θα είναι οι ομάδες της 1ης κατηγορίας», να ζητά, την κατάσταση που του συμφέρει…
Αν λοιπόν η κατάσταση που ΔΕΝ του συμφέρει, θα είναι η απόφαση που θα τεθεί σε ισχύ και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, τι πρέπει να κάνει;
Αφού θέλουμε να έχουμε Πρωτάθλημα…
Αφού αποφασίζουμε για τον τρόπο διεξαγωγής του…
Αφού κάποιοι μπορούν να ανταπεξέλθουν…
Αφού κάποιοι δεν μπορούν…
Και αφού δεν μπορούμε (και δεν γίνεται) «ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα»;
Δεν γίνεται αυτό!
Άρα λοιπόν, όσο θα έχουμε Πρωτάθλημα, αυτό το φαινόμενο θα έχουμε, εκτός και αν…
Παίζουμε… χωρίς ξένους ή με έναν ή το (πολύ) με δυο!
Επίσης, εκτός και αν…
Όλοι οι παράγοντες, έχουν ένα ποσό διαθέσιμο για το άθλημα, που να είναι ίσο μεταξύ όλων…
Γίνεται;
Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι ευκολότερο, να… ευθυγραμμιστούν οι όλοι οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος…
Επομένως αυτό το αδιέξοδο…
Είναι ή δεν είναι αναγκαίο, από τη στιγμή που θέλουμε να έχουμε Πρωτάθλημα;
