Δύο ομάδες της πρωτεύουσας, ομάδες με ιστορία, αμφότερες, αγωνίστηκαν μόνο με δικούς μας παίκτες, στα ισάριθμα χθεσινά παιχνίδια, με τα οποία άνοιξε η αυλαία της 21ης αγωνιστικής για την 1η φάση του Πρωταθλήματος.
Ένα επίσης, κοινό στοιχείο ήταν και το ότι, αγωνίστηκαν εκτός έδρας και είχαν να αντιμετωπίσουν αντιπάλους, που παρατάχθηκαν με πλήρεις συνθέσεις, δηλαδή και με τους 3 + 1 ξένους τους.
Πάλεψαν όσο μπορούσαν τα δικά μας παιδιά, έδειξαν και το κυριότερο, απέδειξαν τι μπορούν να κάνουν, χωρίς τη «στήριξη» ξένων συμπαικτών τους, που ως συνήθως, είναι και αυτοί που παίρνουν τις πρωτοβουλίες…
Κάθε λογής αγωνιστικές πρωτοβουλίες, συμπεριλαμβανομένης της… ανάληψης της «βαριάς μπάλας», δηλαδή όταν το παιχνίδι φθάνει στην «κόψη του ξυραφιού», με τη μπάλα να… ζυγίζει πολλά κιλά!
Πολλά όμως είναι και «τα κιλά» των δικών μας παικτών, που έδειξαν μέσα από την ολοκληρωτική τους «αγωνιστική μοναξιά», ότι πολλά, είναι που μπορούν να κάνουν, μιας και οι προπονητές τους, δεν είχαν και τις εκ του εξωτερικού, επιλογές στη σύνθεση…
Χωρίς καμιά διάθεση να μπω, σε κρίση ή σε σύγκριση, του τι έκαναν στα χθεσινά παιχνίδια, οι Κύπριοι του Αχιλλέα σε σχέση με τους επίσης Κύπριους της ΕΘΑ (που άλλωστε, είχαν να αντιμετωπίσουν δυο διαφορετικούς αντιπάλους, με εντελώς διαφορετικά βαθμολογικά κίνητρα), η πεποίθηση μου (όχι απλά, εντύπωση) είναι ότι, είναι μέσα από αυτές τις αναγκαστικές καταστάσεις που φαίνεται η αξία των δικών μας παικτών!
Στην τελική, αυτό που είδαμε χθες, ήταν ένα ηχηρό «μήνυμα», προς όλους μας, όσον αφορά το πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα δικά μας παιδιά, μακριά από τυχόν προσωπικές συμπάθειες ή και ιδιοτελή συμφέροντα (για κάποιους συγκεκριμένους, μη αναγραφόμενους σε φύλλα αγώνων)!
