📖Περίπου 55“
➡Το πρώτο που είχε δηλώσει ο Γιώργος Μπατζώκας, όταν είχε τελειώσει η 1η αναμέτρηση απέναντι στη Ρεάλ, ήταν κάτι το αναμενόμενο!
Ότι η 2η αναμέτρηση θα ήταν πιο δύσκολη ως και έγινε…
Σε αντίθεση λοιπόν με τη μέτρια (σε σχέση με το όνομα και τις δυνατότητες της) φετινή Ρεάλ, απόψε θύμισε για ποιο λόγο είναι η Ρεάλ και για 30 λεπτά έδινε την εντύπωση ότι απόψε στο ΣΕΦ θα… πλούτιζαν οι καρδιολόγοι!
Πόσο μάλλον όταν είχε πάρει το πάνω χέρι στην αρχή…
Ναι μεν ο Μιλουντίνοφ δίκαια αναδείχθηκε ως ο πολυτιμότερος της αναμέτρησης, τη στιγμή που η παραγωγικότητα του Βεζένκοφ, έφθασε στα γνώριμα της νούμερα, αλλά όλα αυτά θα ήταν απλή αναφορά, αν στις αρχές της 4ης περιόδου ο Seben Lee θα ανάγκαζε και τον… καλαθοσφαιρικό Bruce Lee να ζηλέψει, με την οξυδέρκεια του, που… σήκωσε στο πόδι το ΣΕΦ και ολάκερο τον Ερυθρόλευκο πάγκο!
Ήταν η σπίθα που άναψε και εκεί που πήγε να μετριασθεί η φλόγα και να δώσει τη θέση της στην αγωνία (όταν η Ρεάλ, επανήλθε και μείωσε στο τρίποντο), τα διαδοχικά τρίποντα των Πίτερς, Γκος, ήταν αυτά που έκαναν τη φλόγα… πυρκαγιά και πλέον η 4η διαδοχική πρόκριση σε Final-4, απέχει όσο μια ακόμη νίκη, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός ποτέ δεν έχασε τέτοια πρόκριση, όταν είχε βρεθεί μπροστά στις νίκες με 2-0!
Επιπλέον, κοντά στους Μιλουντίνοφ, Βεζένκοφ ο Φουρνιέ απέδειξε ότι αυτές είναι οι τριβές (που κρίνουν τα πάντα όλα) που τον εμπνέουν και στην τελική, όλοι όσοι πέρασαν τη γραμμή για να εισέλθουν εντός των τεσσάρων, σχημάτισαν μιαν άμυνα που θα την ζήλευαν όλοι!
Πως λοιπόν να χανόταν το 2-0, τη στιγμή που ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να εμπνέει ώθηση στους αθλητές του Γιώργου Μπαρτζώκα;
