📖Περίπου 40“
➡️Συνεχίζοντας λοιπόν την ανάλυση γύρω από το θέμα που αναρτήθηκε πριν, στην ιστοσελίδα, σχετικά με τους νεαρούς ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και το αύριο της καλαθόσφαιρας μας, η αναφορά σταμάτησε στο σημείο του ποιος ή ποιοι θα τολμήσουν, ούτως ώστε να καταστεί πράξη κάτι ανάλογο…
Κάπου εδώ λοιπόν, προκύπτουν κάποια ερωτήματα…
Υπάρχουν ταλέντα τέτοιου βεληνεκούς, ούτως ώστε να προωθηθούν ως το υπέρτατο αγωνιστικό σημείο;
Υπάρχει η σωστή νοοτροπία σε αυτά;
Την έχει μεταλαμπαδεύσει ο κάθε λογής αρμόδιος, γονέων συμπεριλαμβανομένων;
Πολύ περισσότερο, είναι ο σωστός τρόπος που ισχύει, ούτως ώστε να προωθούνται τα ταλέντα;
Εδώ επισημαίνω ότι δεν κρίνω αν είναι σωστός ή λανθασμένος…
Ωστόσο εμμένω στο κεφάλαιο νοοτροπία, επί της οποίας, η εμπιστοσύνη είναι συστατικό…
Όταν λοιπόν πριν από 25 περίπου χρόνια, είχαν ανοίξει διάπλατα οι πόρτες για τους ξένους, δυστυχώς είχε αποδειχθεί περίτρανα ότι δεν υπήρξε εμπιστοσύνη προς τους Κύπριους καλαθοσφαιριστές, διεθνών συμπεριλαμβανομένων!
Πόσο μάλλον προς τους νεαρούς της εποχής εκείνης…
Αν και εφόσον λοιπόν, το τότε πάθημα είχε γίνει μάθημα (και έχει εμπεδωθεί), τότε η εμπιστοσύνη προς τα νεαρά ταλέντα θα είναι η απαρχή για να πάρουν θέση (και) στην Εθνική (Ανδρών), οι… Κύπριοι καλαθοσφαιριστές, Μουζακίτης και Κωστούλας!
