📖 Περίπου 45“
➡Ήταν Μάης του 2001, όταν σε κάποιο ταξίδι μου στην Κροατία με την Εθνική Γυναικών, πάνω σε ένα βράχο είχα δει τρεις βατράχους ζωγραφισμένους και μιαν γραπτή περιγραφή στα Σλάβικα…
Ρώτησα λοιπόν κάποιαν κυρία που ήταν εκεί κοντά, για να μου εξηγήσει τι σήμαινε η περιγραφή…
Πολύ ευγενικά λοιπόν, η κυρία (που μιλούσε Αγγλικά), μου εξήγησε ως εξής:
-Τα ζώα του δάσους, ζήτησαν από τους βατράχους, να ανέβουν στην κορυφή του βουνού!
Αλλά συνεχίζοντας, τους έλεγαν ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρουν!
Όμως στο τέλος, ανέβηκε στην κορυφή, ο ένας από τους τρεις!
Ο λόγος που τα κατάφερε, ήταν επειδή ήταν… κουφός!
Αντιληπτό λοιπόν το δίδαγμα…
Παρόμοιο με εκείνο του σοφού και των μαθητών του…
Όταν κάποτε τους είχε δείξει ένα κλουβί, στο οποίο υπήρχαν αρκετά δηλητηριώδη φίδια…
Τους είπε λοιπόν να τον δουν, όταν θα εισέλθει σε αυτό, ξυπόλυτος!
Ενώ οι μαθητές, έτρεμαν στη σκέψη και μόνο, ανέμελος ο σοφός, έβγαλε τα παπούτσια του και μπήκε στο κλουβί!
Μετά από παρέλευση κάποιου χρονικού διαστήματος, βγήκε έξω!
Απορημένοι λοιπόν οι μαθητές, συμπέραναν ότι ο σοφός είχε αιματολογική ανοσία και αυτό ακριβώς τον ρώτησαν!
Τότε λοιπόν ο σοφός αποκρίθηκε λέγοντας…
-Έχω ανοσία! Όμως, όχι στο αίμα, αλλά στο μυαλό!
-Δηλαδή;
Τον ρώτησαν οι μαθητές…
Τότε ο σοφός τους είπε:
-Δεν έδωσα σημασία!
Είναι ή δεν είναι απλό το δίδαγμα;
