Που θα μπορούσε να βρισκόταν η καλαθοσφαιρική Ομόνοια…

Ανάγνωση: Περίπου 55“

Για το λαϊκό έρεισμα που εμπνέει σαν σωματείο η Ομόνοια, δεν είναι καν ανάγκη να αναφερθεί οτιδήποτε άλλο…

Είναι γνωστά τα δεδομένα.

Όσο βέβαια και αν αυτό το έρεισμα, διογκώθηκε κατά την αποκαλούμενη (ποδοσφαιρική) «χρυσή 10ετία», εκείνην του `70 με `80…

Ωστόσο, όσο και αν το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ, εν τούτοις η Ομόνοια, όντας δραστηριοποιημένη και σε άλλα αθλήματα, όπως στο βόλεϊ, έφτιαξε και σε αυτό, ένα καλό όνομα…

Όχι όμως και στην καλαθόσφαιρα!

Αν σκεφτεί κανείς, ότι η μοναδική της μέχρι τώρα επιτυχία από τον καιρό της καλαθοσφαιρικής της δράσης, ήταν μια συμμετοχή σε τελικό Κυπέλλου (2003, όπου έμεινε με τον τίτλο του φιναλίστ, καθώς είχε χάσει από τον ΑΠΟΕΛ με σκορ 96-82) και κάποιες προκρίσεις στην ημιτελική φάση των πλέι-οφ, τότε δεν υπάρχει «υπόβαθρο», για να αποκαλέσει κανείς την Ομόνοια, ως μεγάλη καλαθοσφαιρική δύναμη!

Η (ωμή) αλήθεια λοιπόν, δεν είναι άλλη, πλην του ότι στην οδό Παπανικολή, δεν είχαν δώσει και ποτέ, τόσο μεγάλη σημασία στην καλαθόσφαιρα…

Διότι από τη στιγμή που η Ομόνοια, ως σωματείο, έχει στη διάθεση της το μεγάλο όπλο που ονομάζεται λαϊκό έρεισμα, κάλλιστα θα μπορούσε να αναχθεί σε μια μεγάλη καλαθοσφαιρική δύναμη, πόσο μάλλον αν σκεφτεί κανείς ότι, από τις τάξεις της, είχαν αναδειχθεί ουκ ολίγες μονάδες που μεγαλούργησαν (σε ατομικό πάντα) επίπεδο, τόσο εντός των αγωνιστικών χώρων, όσο και στους πάγκους…

Από εκεί και πέρα, αν ο κόσμος της Ομόνοιας, βλέποντας την καλαθοσφαιρική τους ομάδα, να φθάνει σε Τίτλους και διακρίσεις, «αυτονόητα» θα εμπνεόταν και καλαθοσφαιρικά και επομένως, αυτό θα… ενέπνεε και τον εγωισμό, υποστηρικτών άλλων μεγάλων ομάδων και στην τελική, θα δημιουργείτο μια επιπρόσθετη δυναμική στο χώρο των κερκίδων!