Ανάγνωση: Περίπου 90“
Θριαμβεύτρια της περασμένης από ψες, αγωνιστικής περιόδου είναι η ΑΕΚ!
Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου, ήλθε και αυτή, του Πρωταθλήματος και δικαιολογημένα στην πόλη του Ζήνωνα και των Φοινικούδων, πανηγυρίζουν…
Αλλά μέσα από μιαν ατάκα που μου είχε πει ψες, κατά τη στιγμή της αποχώρησης του από το «Κ. Παπαέλληνας», ο αφανής (και… εμφανής συχνά-πυκνά) ήρωας της πρασινοκίτρινης ομάδας, ο Δώρος Χ`Κλείτου, ασφαλώς και υπάρχει… έμπνευση για την απαρχή και για τη συνέχεια του κειμένου που ακολουθεί.
«Έπρεπε να ήξερες τι πέρασε αυτή η ομάδα κατά τις τελευταίες 20 μέρες»…
Ασφαλώς και δεν θα μπορούσα να ξέρω, γιατί δεν είμαι από αυτούς που θέλουν να βγάζουν… ειδήσεις μέσα από τα αποδυτήρια, για ευνόητους λόγους…
Ωστόσο, με 34 σχεδόν χρόνια στην… καμπούρα μου, είμαι σε θέση να αντιλαμβάνομαι, χωρίς να χρειάζεται να… ενοχλώ και δεν το θέλω άλλωστε (γιατί, πάνω από όλα, είναι θέμα σεβασμού)!
Από εκεί και πέρα…
Μέσα σε μιαν ροή πέντε τελικών, σίγουρα είναι πολλά που έζησαν οι πρωταγωνιστές και όχι μόνο της μιας πλευράς (πίεση, άγχος και όλα τα συναφή)…
Ωστόσο για την περίπτωση της ΑΕΚ, η φετινή χρονιά κατέληξε με αυτόν τον απόλυτα επιτυχή τρόπο, τη στιγμή που η αρχή, ήταν τόσο άσχημη που επέβαλλε και την αντικατάσταση στην τεχνική ηγεσία, με το Χριστόφορο Λειβαδιώτη, να αντικαθιστά το Νικόλα Παπαδόπουλο…
Ποιο όμως ήταν το παιχνίδι εκείνο που κατ` εμέ ήταν το ορόσημο και δε νομίζω να είμαι και ο μόνος που θα το σκεφτεί;
Η εκτός έδρας νίκη, πάνω στον ΑΠΟΕΛ (77-73) στο 2ο γύρο της 1ης φάσης.
Έναν ΑΠΟΕΛ, που τότε ήταν ακόμα «γεμάτος» και από τη στιγμή που η ΑΕΚ τον είχε κερδίσει μέσα στο Λευκόθεο…
Τότε ήταν που πίστεψαν οι πρασινοκίτρινοι ότι ακόμα έχουν τις αντοχές!
Ο Λειβαδιώτης, βελτίωνε την ομάδα όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά από τη στιγμή που αυτό φαινόταν από παιχνίδι σε παιχνίδι, άρα βελτιωνόταν και η ψυχολογία, τη στιγμή που η ομάδα διέθετε τους παίκτες που ξέρουν αυτά τα μονοπάτια…
Μόνο όμως που αυτά τα μονοπάτια, περιείχαν αρκετές «λακκούβες, στραβοπατήματα», ατυχίες και κοντά σε όλα αυτά, προστίθεται και η τελευταία αλλαγή ξένου που ήταν και ένα απόλυτο ρίσκο, μόνο και μόνο επειδή ήταν η τελευταία…
Η δε ατυχία του τραυματισμού του Ανδρέα Χριστοδούλου, ενέπνευσε το σύστημα με τους τρεις χειριστές, αλλά πάνω στην ώρα που έφθασε στο απόγειο της απόδοσης της η ΑΕΚ, ήλθαν και οι συσσωρευμένες ατυχίες, μετά τον 2ο τελικό…
Αν λοιπόν, όλα αυτά προστεθούν μαζί, είναι πραγματικά άθλος το ότι ο τελικός απολογισμός, λάμπει και με τα δυο Τρόπαια!
