📖 Περίπου 45“
Από τη μια, ο Αντώνης Κωνσταντινίδης και από την άλλη, ο Γιάννης Δαμαλής.
Όσο έμπειρος και αν είναι ο κορυφαίος εκπρόσωπος της καλαθοσφαιρικής Κύπρου στο εξωτερικό (βάση βέβαια των όσων είχε πετύχει και πριν, αλλά και κατά το ενδιάμεσο), αλλά και όσο άπειρος μπορεί να είναι ακόμα, ο συνάδελφος του, εν τούτοις και οι δυο καλούνται τώρα να διαχειριστούν τη ψυχολογική διάσταση που άφησε η ψεσινή εικόνα του ντέρμπι στο Λευκόθεο.
Κομμάτι που σαφέστατα είναι πιο δύσκολο και από τα πλάνα που είχαν καταστρώσει κατά τις προηγούμενες μέρες, αλλά και στη διάρκεια της αναμέτρησης, βάση βέβαια της εικόνας που είχε αυτή.
Διότι, δεν ήταν η έκβαση που θα είχε ένα ντέρμπι…
Σαν για παράδειγμα, εκείνο του 1ου γύρου, που είχε κριθεί στην ελάχιστη τιμή διαφοράς και δη, στην τελευταία φάση…
Ήταν το εντελώς αντίθετο και επομένως, τη στιγμή που ο Αντώνης Κωνσταντινίδης θα επιχειρήσει… χωρίς καθυστέρηση την «άμεση προσγείωση» των δικών του καλαθοσφαιριστών, ο Γιάννης Δαμαλής θα κληθεί να… ανορθώσει αυτήν, των δικών του!
Διότι το «83-46», μόνο και μόνο στο κοίταγμα του, είναι ψυχολογική πρόκληση και οι πρώτοι επηρεαζόμενοι, δεν είναι άλλοι πλην των καλαθοσφαιριστών, που όπως και αν το δει κανείς, είχαν πρωταγωνιστήσει σε ένα παιχνίδι, ανάμεσα σε άλλα που είχαν προηγηθεί και που θα ακολουθήσουν, δηλαδή δεν ήταν τελικός…
Πόσο μάλλον, όταν έπονται σημαντικές αναμετρήσεις και για τις δυο ομάδες!
