Ανάγνωση: Περίπου 50“
Η ομάδα της Ένωσης, είναι αυτή που έχει θαυμαστεί όσο καμιά άλλη κατά την τελευταία 10ετία, χάριν στην πρόοδο που έχει να επιδείξει και στη δυναμική που απέκτησε σε όλα αυτά τα χρόνια, κάτι που έχει να κάνει με το ζήλο και την εργατικότητα των ανθρώπων που την υπηρέτησαν σε αυτά τα χρόνια!
Η Ένωση, πριν από δυο αγωνιστικές περιόδους είχε πραγματοποιήσει μιαν εντυπωσιακή πορεία, παρά το ότι τα ηνία ανατέθηκαν στον πρωτάρη ως πρώτος προπονητής, το Ζάκη Παπαδόπουλο, ένα από τα «ιερά τέρατα» της καλαθοσφαιρικής Ενωσίτης ιστορίας.
Επτά νίκες σε ισάριθμους αγώνες και είσοδος στην 4αδα των πλέι-οφ, ήταν ένας εντυπωσιακός απολογισμός (αν και δεν ήταν και η πρώτη φορά που μπήκε στην 4αδα η Ένωση), αλλά κατά τη χρονιά που πέρασε, τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά…
Χαμηλωμένο αισθητά το βαλάντιο σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, διαδοχή του Ζάκη Παπαδόπουλου στο πηδάλιο της τεχνικής ηγεσίας στο Χάτι Ελχάτζ, που πραγματικά έκανε μιαν θαυμάσια δουλειά (με όσα αγωνιστικά όπλα διέθετε), κοντράροντας στα ίσα, ακόμα και τους ισχυρούς του Πρωταθλήματος και που χάριν σε αυτήν, η εικόνα της ομάδας, αντιστράφηκε προς το καλύτερο!
Ήταν όμως πολύ αργά, για να ανατρεπόταν ολοκληρωτικά και παρότι ο γενικός «τίτλος» της πορείας που κατέγραψαν οι «βυσσινί», δεν αλλάζει (από τα ψηλά στα χαμηλά), εν τούτοις το πρόσημο, δεν μπορεί παρά να μην έχει θετική απονομή!
