Μήπως είναι ώρα… λόγου και ανεξαρτησίας για τους φορείς του αθλήματος;  

Περίπου 60“

Κάποια στιγμή, πρέπει να γίνει και αυτό…

Το «BS», λοιπόν προβαίνει σήμερα σε μιαν ακόμη εισήγηση, η οποία έχει να κάνει με τη διοικητική δομή της καλαθόσφαιρας στον τόπο μας…

Με κεντρινό νόημα, μια και μόνο λέξη, τη λέξη, ανεξαρτησία…

Αν και βέβαια, το μοντέλο που θα αναφερθεί πιο κάτω, είναι το… Γιουγκοσλαβικό, εν τούτοις επρόκειτο για μιαν Ομοσπονδία, στης οποίας το διοικητικό σχήμα, περιλάμβανε τουλάχιστον από έναν εκπρόσωπο, όλων των φορέων (σωματεία, διαιτητές, κριτές, παρατηρητές, Ανδρική, Γυναικεία, Αναπτυξιακή καλαθόσφαιρα, κλπ, ενώ ο Γενικός Γραμματέας, ήταν επαγγελματίας, διορισμένος από το κράτος), βάση του οποίου, όλοι οι φορείς, είχαν την ανεξαρτησία τους, άρα κατά συνεπαγομένου, είχαν και λόγο στα κέντρα αποφάσεων!

Πρόκειται βέβαια για ένα τεράστιο ζήτημα, μόνο και μόνο στην… ανάγνωση του!

Πόσο μάλλον να επιχειρηθεί να γίνει και πράξη κάτι τέτοιο και κυρίως, κατά πόσο η κουλτούρα μας ως λαός, θα μπορούσε να αποδεχθεί και (κυρίως) να εφαρμόσει ένα τέτοιο μοντέλο, τη στιγμή που ναι μεν, το συγκεκριμένο παράδειγμα, δηλαδή εκείνο της Γιουγκοσλαβίας, έπαψε να υφίσταται από το 1990 (λόγω διάλυσης του κράτους και ανεξαρτητοποίηση των δημοκρατιών, που το απάρτιζαν).

Πολύ περισσότερο, τη στιγμή που κάλλιστα θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς «γιατί να πάμε τόσο πίσω»… μόνο πίσω δεν πάμε, αν αναλογισθεί κανείς, για πόσα χρόνια (δηλαδή πριν από το 1990), η δική μας καλαθοσφαιρική αρχή, λειτουργεί με τον ίδιο διοικητικό τρόπο ως σήμερα.

Ωστόσο, η καλαθοσφαιρική διοίκηση της Γιουγκοσλαβίας, λειτουργούσε τόσο άψογα και ο βασικός λόγος, ήταν ακριβώς επειδή άπαντες οι φορείς του αθλήματος, είχαν λόγο.

Κλείνοντας, χρήζει η χρήση της επανάληψης ότι δεν είναι και τόσο απλό το όλο θέμα και βέβαια, η αναφορά στο παρών κείμενο, μιας τέτοιας εισήγησης (ας αναφερθεί έτσι), δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια εισήγηση…

Αλλά από κάπου ξεκινά μια αρχή…