📖 Περίπου 50“
➡️Κερδίζοντας στο ψεσινό ντέρμπι την ΑΕΚ ο Κεραυνός (83-79), τη στιγμή που ακούστηκε ο ήχος της κόρνας, ταυτόχρονα, ένας ακόμη ήχος ακουγόταν στο Βαρώσι!
Γιατί εκεί είναι που χτυπά η καρδιά της Ανόρθωσης, όπως και όλων των ξεριζωμένων μας σωματείων και ανθρώπων, δηλαδή στη γη που γεννήθηκαν και που ανήκουν.
Ξέχωρα όμως από το νοσταλγικό περιεχόμενο των λέξεων, για την Ανόρθωση είναι ιστορικό το γεγονός καθώς είναι η πρώτη φορά, τόσο από την πρώτη όσο και από τη δεύτερη της εποχή, που βλέπει το όνομα της να αναγράφεται ως μόνο στο ψηλότερο σκαλοπάτι του πίνακα.
Αυτό όμως όσο και αν το απολαμβάνουν στην Ανόρθωση και που αποτελεί απόρροια της δουλειάς που είχε ξεκινήσει από το 2015 και όσο για τη φετινή πορεία, αποτελεί και τη φετινή απόρροια των 15 διαδοχικών νικών από τις οποίες προέρχεται και που απέφεραν το αποτέλεσμα αυτό.
Αλλά…
Επί της ουσίας, η πρωτιά δεν σημαίνει απολύτως τίποτα τη δεδομένη στιγμή!
Έπεται η αποστολή στο «Κίτιον» όπου ακόμη και σε περίπτωση που η ομάδα που προπονεί ο Αντώνης Κωνσταντινίδης, χάσει μέχρι και -8, θα εισέλθει στην 4αδα των πλέι-οφ, με το απόλυτο πλεονέκτημα της έδρας.
Εννοείται ότι στις τάξεις της ομάδας θα αναμένουν τη γνωστή για την εμπειρία και ικανότητα της ΑΕΚ, μιαν… αφηνιασμένη ΑΕΚ (μετά τη ψεσινή της ήττα), που θα έχει και την έδρα με το μέρος της, την ίδια στιγμή όμως που ο επίσης έμπειρος προπονητής της Ανόρθωσης, ο Αντώνης Κωνσταντινίδης, δεν θα έχει στα πλάνα του την… προστασία της διαφοράς…
