Ανάγνωση: Περίπου 5 λεπτά
Όταν λέμε μισή Κύπρος, εννοούμε το κομμάτι που είναι ελεύθερο και από αυτό, τον γνωρίζει ο… μισός του πληθυσμός!
Δηλαδή, η… μισή της μισής, αν και βέβαια, όσον αφορά τα αισθήματα αυτού του ανθρώπου, για την πατρίδα μας, είναι τέτοια που όχι μόνο δεν αποδέχεται αυτό, που δεν αποδέχεται κανείς μας, δηλαδή μιαν μοιρασμένη πατρίδα…
Αλλά μέσα από το πολυτάλαντο στοιχείο που τον διακρίνει και τον κάνει τόσο ξεχωριστό, έχει γίνει γνωστός σε όλες τις ΗΠΑ, μέσα από τα τόσα μιούζικαλ (πάνω από 30) που έχει παρουσιάσει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού…
Πραγματικά, είναι τόσο δύσκολο να «αποκρυπτογραφήσει» κανείς το Σταύρο Σιδερά…
Φτάνει να σκεφτεί κανείς, πόσες ιδιότητες (χαρίσματα) έχει…. Ναι, είναι γνωστές οι ιδιότητες του συνθέτη, του τραγουδιστή, του μουσικού, του συγγραφέα, του ποιητή, του λιμπερίστα, του δημοσιογράφου, του παραγωγού, Σταύρου Σιδερά, τη στιγμή που για τον ίδιο, υπάρχουν και άλλες και άλλες επίσημες, όσο και αναγνωρισμένες ιδιότητες!
Όπως αυτήν, του δημιουργού, αλλά και προέδρου του ιδρύματος «Χάρισμα», που είναι κάτι ξεχωριστό για τον ίδιο…
Μια συζήτηση μαζί του, που με βάση το διάλογο, ας χαρακτηρισθεί μια μορφή συνέντευξης, πρέπει κανείς να διαθέτει… μυαλό που να κόβει στροφές περισσότερες και από τον κινητήρα ενός αεροπλάνου (μιας και η συνάντηση, έλαβε χώρα, πολύ κοντά στον… αερολιμένα της Λάρνακας), για να «συλλάβει» όλα όσα τονίζει και κυρίως τη σημασία αυτών!
Εδώ κάποτε, δεν δίστασε να μεταφέρει… κατάμουτρα στον ηγέτη των Τ/Κ Ραούφ Ντενκτάς, τις… βρισιές που του εξαπέλυε η πλευρά μας, για τα όσα δεινά, υποφέρει τόσα χρόνια η πατρίδα μας…
Σταύρος Σιδεράς λοιπόν, στην παρακάτω διαλογική συνέντευξη…
Για ουκ ολίγα, αλλά άκρως ενδιαφέροντα ζητήματα!
➡ Η μεγάλη αγκαλιά που χωράει… επί της γης Αγγέλους!
Μπορεί να τον γνωρίζει η… μισή της μοιρασμένης μας πατρίδας, αλλά όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά, έχουν να λένε για τις βαθιές του ευαισθησίες, ειδικά για κάποια παιδιά, τα οποία μας διδάσκουν τόσα πολλά…
Καλύτερα όμως τα εξηγεί ο ίδιος ο Σταύρος Σιδεράς:
«Είμαι ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος Χάρισμα και μέσα σε αυτό, πάνω από 50 παιδιά με ειδικές ανάγκες, μόνο όμως που πρόκειται για παιδιά με ειδικά χαρίσματα, τα οποία παίζουν διάφορα μουσικά όργανα, τραγουδάνε και το έναυσμα για τη δημιουργία αυτού του ιδρύματος, ήταν η Νεφελίτσα μας.
Όλα παρέχονται δωρεάν σε αυτό το ίδρυμα και η στήριξη που λαμβάνει από τον κόσμο, είναι πραγματικά συγκινητική»!
Η συνέντευξη συνεχίζεται κάτω από το ακόλουθο φιλμάκι:
➡ Αντιδραστικός, με άποψη… αλλά και αυτοσαρκαστικός γκρινιάρης!
Βλέποντας συχνά κάποιες αναρτήσεις του Σταύρου Σιδερά, σχετικά με διάφορα κοινωνικά ζητήματα, εύκολα διαπιστώνει κανείς ένα αίσθημα αντίδρασης και από τον ίδιο, ζητήθηκε να το σχολιάσει:
«Όταν είχα επιστρέψει στην Κύπρο και βλέποντας την κοινωνία πόσο άλλαξε, βάση αυτών που συμβαίνουν, αντιδρώ με το δικό μου γραπτό λόγο.
Αυτό, το χαρακτηρίζω αντίδραση!
Αντιδρώ με το να γράφω, εκφράζοντας τις δικές μου θέσεις και απόψεις, είτε με μιαν απόχρωση αυτοσαρκασμού, είτε με χιούμορ, είτε και με οξύτητα!
Δεν ήταν μάλιστα και λίγες οι φορές που κάποιες εφημερίδες, είχαν αναδημοσιεύσει τις κατά καιρούς τοποθετήσεις μου».
➡ Όταν τα έσυρε… εξ` αμάξης στον Ραούφ Ντενκτάς!
1996… Ο Σταύρος Σιδεράς, συνεργάζεται με τον τηλεοπτικό σταθμό «Σίγμα», παρουσιάζοντας την εκπομπή, Persona & Persona non Grata. Στην ιστορία έμεινε η συνέντευξη που πήρε από τον Τ/Κ ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος ενώπιον του ιδίου του Σταύρου Σιδερά, παραδέχθηκε ότι δεν υπάρχουν επιζώντες αγνοούμενοι…
Ο Σταύρος Σιδεράς, θυμάται κάποια πολύ σημαντικά γεγονότα, γύρω από εκείνη τη συνέντευξη…
«Έψαχνα να τον βρω σε έναν τηλεφωνικό αριθμό, τον οποίο όπως γνωρίζω τον παρακολουθούσαν αρκετές μυστικές υπηρεσίες…
Τον καλούσα κάθε μέρα, για οκτώ μήνες, τρεις βδομάδες και δυο μέρες!
Όταν λοιπόν, επιτέλους κανονίστηκε να πραγματοποιηθεί η συνέντευξη, εγώ είχα τονίσει ότι δεν πρόκειται να υπογράψω οτιδήποτε, όπως βέβαια και (δεν) έγινε!
Όταν λοιπόν, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση, με είχε ρωτήσει να του πω έναν λόγο που ήθελα να γίνει αυτή η συνέντευξη…
Του είχα μεταφέρει λοιπόν, την άποψη των Ελληνοκυπρίων για τον ίδιο…
Ότι παραδέχονται μεν, πως πρόκειται για έναν έξυπνο πολιτικό, αλλά και έναν αλαζονικό άνθρωπο, που μισεί τους Έλληνες και λέγοντας του… «Can I use an American term»?
Yes! Ήταν η απάντηση του…
Έτσι λοιπόν στη συνέχεια του είπα ότι οι Έλληνες λένε ότι είσαι «We think that you’re a son of a bitch! Are you…?»!
Όντως είσαι; Τον ρώτησα και μου είπε «όχι»!
Ωραία λοιπόν κύριε Ντενκτάς… Έλα στο πρόγραμμα μου, να μας πεις ποιος είσαι»!
Η συνέντευξη συνεχίζεται κάτω από την ακόλουθη φωτογραφία…
➡ Ο απόηχος…
Ήταν βέβαια τρομακτικός ο απόηχος που ξεσηκώθηκε τότε, σχετικά με εκείνη τη συνέντευξη…
Ένας απόηχος, που μέσα από την παραδοχή του Ραούφ Ντενκτάς, ότι οι αγνοούμενοι σφαγιάστηκαν από Τ/Κ εξτρεμιστές, απλώθηκε ανά το Παγκόσμιο!
Ο Σταύρος Σιδεράς θυμάται:
«Αυτή του η παραδοχή, συν την επίσης παραδοχή, ότι είχαν γίνει λάθη από την πλευρά τους, απέκτησε παγκόσμια απήχηση.
Το όλο θέμα, έφθασε μέχρι και το Κογκρέσο των ΗΠΑ και στους Γερουσιαστές.
Εδώ μάλιστα, να τονίσω ότι ο Μιχάλης Κακογιάννης, στο απόσπασμα της ταινίας του, που έφερε την ονομασία, Αττίλας 2, χρησιμοποίησε αποσπάσματα της συνέντευξης εκείνης, ούτως ώστε η Τουρκία να κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου στην Κύπρο».
Η συνέντευξη συνεχίζεται κάτω από το ακόλουθο φιλμάκι, στο οποίο προβάλλεται απόσπασμα από την πολυθρύλητη συνέντευξη του Ραούφ Ντεντκάς προς το Σταύρο Σιδερά:
➡ Το ξεκίνημα και ο εν συνεχεία, πολυτάλαντος…
Ο χρόνος γυρνάει πίσω… Στα ξεκινήματα του Σταύρου Σιδερά, με τον ίδιο να θυμάται (και πιθανόν, να αναπολεί)…
«Τον Δεκέμβριο του 1974, πήγα στο Σικάγο, όπου τραγουδούσα σε κάποια Ελληνική ταβέρνα. Εκεί, συναντήθηκα με τον παιδικό μου φίλο, το Δώρο Γεωργιάδη, με τον οποίο τραγουδούσαμε μαζί στη συνέχεια και τότε ήταν που ξεκίνησα να γράφω και τα δικά μου τραγούδια.
Τότε ήταν που μαζί, είχαμε κυκλοφορήσει και τον πρώτο μας δίσκο, που έφερε την ονομασία «πέρασαν δυο χιλιάδες χρόνια».
Έπειτα είχα γράψει τη δική μου ροκ όπερα (1979) που έφερε τίτλο «The Archon», η οποία κόστισε 15 εκατομμύρια δολάρια και ήταν μια υπερπαραγωγή.
Στη συνέχεια, βγήκαν προς τα έξω τα άλλα μου ταλέντα, γράφοντας κινηματογραφικά σενάρια, συνεργασίες με ραδιόφωνα, παραγωγές, σκηνοθεσίες, δημοσιογραφία, συγγραφέας και γράφοντας μιούζικαλ.
Αυτό όμως που με κέρδισε, ήταν το μουσικό θέατρο! Κατά τα τελευταία 25 χρόνια, έχω γράψει πάνω από 30 μιούζικαλ, τα οποία έχουν προβληθεί και στο εξωτερικό, έχοντας σημειώσει μεγάλη επιτυχία».
Η συνέντευξη συνεχίζεται κάτω από τα ακόλουθα φιλμάκια (Ωδή προς τους Θεούς & Πυγμαλίων):
➡ Το μικρόβιο της δημιουργίας…
Μοιραίο ήταν θα έλεγε κανείς, ότι μετά από όλα αυτά τα ταλέντα που μπορεί να συναντήσει κανείς σε μιαν και μόνο προσωπικότητα, σαν αυτήν του Σταύρου Σιδερά, ήταν επόμενο να ερωτηθεί, το που οφείλεται αυτό… Διότι κάποια απαρχή θα υπάρχει!
«Η δημιουργία, είναι μια ανάγκη που προκύπτει μέσα από τις εσωτερικές φωνές που σε καλούν να εξωτερικεύσεις κάτι και αυτό το κάτι, είναι σαν ένα χρέος, για να βγει προς τα έξω.
Το αποτέλεσμα αυτής της δημιουργίας, το βλέπει το κοινό και αυτό είναι που κρίνει το αποτέλεσμα
Πολλές φορές αυτό το αποτέλεσμα έρχεται σε αντιπαράθεση με κάποια πράγματα που συμβαίνουν τριγύρω σου».
➡ Η αχαριστία…
Ο δημιουργικός άνθρωπος, είναι αυτός που βοηθά αρκετούς συνανθρώπους του! Όμως δεν είναι όλοι που έχουν το προτέρημα της εκτίμησης και ο Σταύρος Σιδεράς, ρωτήθηκε για το πως ένιωσε όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την αχαριστία…
«Μέσα σε ένα οδοιπορικό 50 χρόνων, έχω γνωρίσει την αχαριστία. Άνθρωποι, που είχαν βοηθηθεί από εμένα, δεν δίστασαν να με προδώσουν και αυτό είναι κάτι που με πονά.
Ευτυχώς όμως οι πολλοί, με εκτιμούν και με σέβονται».
➡ «Νιώθω ευλογημένος»
Που έχει φτάσει ο Σταύρος Σιδεράς; Ποιο είναι το απόγειο ή και… ταβάνι του;
Μέσα λοιπόν από το ερώτημα αυτό, ο Σταύρος Σιδεράς, συμπτύσσει όλη του την πορεία και προβαίνει στον απολογισμό…
«Νιώθω ότι είμαι ευλογημένος! Πιστεύω ότι ήταν με μεγάλη ευκολία που τα κατάφερα σε όλους τους χώρους, όπου δοκίμασα τις ικανότητες μου, φθάνοντας στα πιο ψηλά επίπεδα, ανά το Παγκόσμιο!
Δεν ζητώ από κανέναν να με χειροκροτήσει. Αλλά ζητώ το χειροκρότημα, επειδή δεν σταματώ να αγωνίζομαι, με οτιδήποτε καταπιαστώ, πάνω σε αυτά τα χαρίσματα που μου έχει δώσει Ο Θεός».
Η συνέντευξη συνεχίζεται κάτω από την ακόλουθη διπλή φωτογραφία:
➡ Ο επικριτικός Σταύρος
Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Σταύρος Σιδεράς, είναι ένας άνθρωπος με πολλά ταλέντα μεν, αλλά ένα από αυτά, είναι και του θάρρους της γνώμης, της άποψης…
Απέναντι σε ποιους όμως… αναγκάζεται να δείχνει το επικριτικό του πρόσωπο;
«Σε αυτούς που προσπαθούν να επιβάλουν τη δική τους άποψη. Ο άνθρωπος, έχει το δικαίωμα να εκφράζεται, φθάνει όμως να μην υπάρχει επέμβαση στα δικαιώματα του συνανθρώπου του.
Άρα ούτε και σε εμένα, δεν αρέσει να γίνεται αυτό».
➡ Eurovision, Σταύρος Σιδεράς και κατιούσα…
Η πρώτη συμμετοχή της Κύπρου στο διεθνή διαγωνισμό, ήταν εκείνη του 1981 και ο Σταύρος Σιδεράς, ήταν ο στιχουργός του «Μόνικα». Το 1983, ήταν ο ίδιος που μας εκπροσώπησε μαζί με την Κωνσταντίνα με το «Η αγάπη ακόμα ζει» (με έχει πιάσει έντονη νοσταλγία):
«Αυτός ο διαγωνισμός, ήταν για ένα, ένα ακόμη βήμα στην όλη μου πορεία. Ωστόσο αυτό που θέλω να πω, είναι ότι αυτός ο διαγωνισμός έχει πάρει την κατιούσα και γιατί το λέω αυτό, ως Κύπριος…
Διότι, πρέπει να προβάλλεται η Κύπρος! Η Κυπριακή δημοκρατία! Είναι ένας διαγωνισμός, τον οποίο παρακολουθούν κάποια εκατομμύρια ανθρώπων, αλλά δυστυχώς κάποιοι κύκλοι εκμεταλλεύονται τη δύναμη τους, επιλέγοντας καλλιτέχνες της αρεσκείας τους και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε βάρος των Κύπριων καλλιτεχνών».
➡ Η ερώτηση περί οικονομίας, άνοιξε μιαν πληγή…
Σταύρος Σιδεράς επί… παντός θέματος! Ή μάλλον όχι… Γιατί όταν η επόμενη ερώτηση, είχε να κάνει με την οικονομία του τόπου μας, η απάντηση του, είναι αρκετά πειστική, προς το ότι είναι ο πιο… ακατάλληλος για να απαντούσε:
«Να μιλήσω εγώ για οικονομία; Εγώ που έχασα ότι είχα κερδίσει το 2010, όταν ο λογιστής μου με έκλεψε και έχασε όλα μου τα λεφτά στα καζίνα;
Μιλάω για ένα ποσό, 575 χιλιάδων, τα οποία μετά που έχασε, αυτοκτόνησε…
Να μιλήσω εγώ για οικονομία, όταν κατά το ίδιο έτος, είχα εμπιστευθεί σε κάποιον, μισό εκατομμύριο και αυτός πήρα τα λεφτά μου, εξαφανίστηκε και τον αναζητεί η Interpol, όντας ήδη καταδικασμένος σε 6ετή φυλάκιση»;
Η συνέντευξη συνεχίζεται κάτω από τις ακόλουθες φωτογραφίες…
➡ Πολυτάλαντος και σαν αθλητής (αλλά όχι για… καλαθόσφαιρα)
Στην περσινή συνέντευξη που είχα πάρει από το Σταύρο Σιδερά, μαζί με τον κουμπάρο του, τον Σταύρο Παπαδόπουλο, ο Σταύρος Σιδεράς, είχε αποκαλύψει ότι προπονείτο με τον Εθνικό Πειραιώς, όταν ο κουμπάρος του, πήγε εκεί…
Ωστόσο, ήταν και γενικότερα, πολυτάλαντος ως αθλητής!
Ποδοσφαιριστής, καλαθοσφαιριστής, τρέξιμο στα 100 και στα 200 μέτρα…
Σαν ποδοσφαιριστής λοιπόν, ήταν πολύ καλός και όταν είχε πάει στις ΗΠΑ, προφανώς επειδή εκεί, το ποδόσφαιρο, ήταν ένα… διαφορετικό άθλημα, του… φόρεσαν και κάσκα, του έδωσαν και στολή και έτσι, έπαιξε και Αμερικάνικο ποδόσφαιρο και μάλιστα, κατάφερε να διακριθεί αγωνιζόμενος στην πρώτη ομάδα του Πανεπιστημίου όπου φοιτούσε!
Όσο όμως για την καλαθόσφαιρα, τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά…
Με… γέλιο λοιπόν να αναφέρουμε ότι, ο… καλαθοσφαιριστής Σταύρος Σιδεράς, δοκιμάστηκε στην πρώτη ομάδα της Ακαδημίας όπου φοιτούσε στη Λάρνακα, αλλά το… ταλέντο του ήταν τόσο, που δεν έκανε ούτε για την ομάδα των 12χρονων!!!
Όταν όμως πήγε στην Αγγλία, προφανώς επειδή εκεί το καλαθοσφαιρικό επίπεδο, είναι διαφορετικό, όχι μόνο… πιάστηκε σαν καλαθοσφαιριστής, αλλά έγινε και αρχηγός στην Ακαδημαϊκή ομάδα όπου αγωνιζόταν!
Η συνέντευξη συνεχίζεται κάτω από την ακόλουθη διπλή φωτογραφία:
➡ Τα όνειρα που κυνηγά…
Αδιάκοπος, ακατάπαυστος, ακούραστος κυνηγός ονείρων είναι ο Σταύρος Σιδεράς και παρά τη μεγάλη απογοήτευση που ένιωσε όταν ολοκληρώθηκε η ταινία του «Poets never die», η μη ανταπόκριση που έλαβε από το κράτος, τον απογοήτευσε…
Απογοήτευση όμως ένιωσε και για το έργο που είχε γράψει για τη ζωή της Μαρίας Κάλλας, το οποίο δεν προωθήθηκε…
«Είναι ένα όνειρο για μένα, να βρω λεφτά για να ανεβάσω αυτές τις παραγωγές… Είναι ένα όνειρο που κυνηγάω»!
Η συνέντευξη συνεχίζεται κάτω από την ακόλουθη φωτογραφία:
➡ Σε δεύτερο ενικού…
Το να συζητήσει κανείς με τον Σταύρο Σιδερά, πρέπει να είναι έτοιμος για… «ταχείες πτήσεις με αναταράξεις»!
Προσωπικά, έτσι ένιωσα και την πρώτη, αλλά (ιδιαιτέρως) και τη δεύτερη φορά που συναντήθηκα μαζί του για συνέντευξη…
Απλός στο ένα δευτερόλεπτο, αυστηρός στο άλλο, γελαστός, λυπημένος, σκεπτόμενος, ετοιμόλογος, με έκανε να ομολογήσω ότι ήταν από τις πιο δύσκολες συνεντεύξεις που έχω πάρει σε όλη μου την καριέρα!
Αλλά Σταύρο μου (οκ, σε αναφέρω και γραπτώς, έτσι απλά… Σταυρό, για να γλυτώσω καμιά… διαδικτυακή… καρπαζιά), κάτι που θα ήθελα εγώ να σου γράψω, σε απόλυτο δεύτερο ενικού, είναι το εξής:
Ειδικά για τη μουσική σου πορεία…
Τόσες και τόσες οι επιτυχίες, αλλά επειδή εμείς οι 50ρηδες, μείναμε στη… Eurovision της εποχής εκείνης…
Των αυθεντικών τραγουδιών, που περιμέναμε ένα χρόνο να παρακολουθήσουμε…
Για σένα, ήταν ένα μικρό βήμα, για μας, ήταν ένα γεγονός ζωής…
«Η αγάπη ακόμα ζει», μαζί με την Κωνσταντίνα, όταν πήγατε τότε στην τότε Δυτική Γερμανία…
Αλλά και η πανέμορφη, η Ολλανδέζα Bernadette, τραγούδησε πολύ όμορφα…
Οι δε, Γιουγκοσλάβες χορεύτριες στο «Τζούλι»… απίστευτες!
Όπως και η διάσημη Ofra Haza (τόσο αγαπητή η μακαρισμένη αυτή τραγουδίστρια) που εκπροσώπησε το Ισραήλ…
Αλλά πάνω απ` όλους, η Corinne Hermes (τι πανέμορφα λαμπερά μάτια) από το Μεγάλο Δουκάτο που κέρδισε δίκαια πέρα για πέρα το διαγωνισμό!
➡ Επίλογος, επί προσωπικού…
Σταύρο Σιδερά, θέλω να κλείσω με τα παρακάτω…
Εσύ είπες ότι υπάρχουν φορές που τα έχεις χαμένα, σε σχέση με τα ταλέντα που σε χαρακτηρίζουν, ενώ το κοινό σε λέει πολυτάλαντο…
Όμως ας εκφραστώ και εγώ, όσο πιο ταπεινά γίνεται και να προσπαθήσω να προσδιορίσω την προέλευση όλων αυτών των ταλέντων…
Κατ` αρχήν, εσύ έκανες πράξη, το να βρουν μουσική στέγη και αγάπη, όλα αυτά τα χαρισματικά παιδιά…
Άνοιξες μιαν αγκαλιά και ήλθαν τρέχοντας κοντά σου…
Που θέλω να καταλήξω;
Ότι και αυτά τα ταλέντα είναι σαν κάποια ορφανά παιδιά!
Ψάχνουν μιαν αγκαλιά για να νιώσουν θέρμη και να μπορούν σε αυτήν να «αναγιωθούν» και να μπορέσουν να εκφραστούν…
Αυτό λοιπόν πιστεύω!
Αυτά τα ταλέντα «αναζητούν» τους ανθρώπους, οι οποίοι μέσα από το βαθύ τους συναισθηματισμό, παίρνουν την κατάλληλη ανάπτυξη και εκφράζονται μέσω αυτού!
Τι εννοώ;
Βρήκαν εσένα!!!
Γιατί; Γιατί είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος, ο άνθρωπος τους, η μεγάλη αγκαλιά που μέσα της χώρεσαν τόσα παιδιά (ταλέντα) και εκφράζονται, ως άριστα δημιουργημένα – αναγιωμένα από σένα!
Έτσι απλά!
